توصیه هایی برای توازن بین کار و زندگی

پرکاری یک نوع اعتیاد است و باید درمان شود. بسیار خوب، شاید به جدیت الکلیسم یا دیگر بیماریهای اعتیادی نباشد، اما در حقیقت نوعی اعتیاد محسوب می شود.
اولین بار در سال ۱۹۷۱ وین استس در کتاب خود این واژه را به کار برد. از آن پس، معنی این کلمه به وسیله اشخاصی که زندگی را بدون معنی می پنداشتند، سرمشق شده است. اما معتاد به پرکالری قابل سرزنش نیست. در حقیقت، در فرهنگ ما به شیوه های مختلف پرکاری تشویق شده است.
شاید، زمان آن باشد که درباره کار بیماری فکری جدی بکنیم. هر چند که اغلب، این واژه به طور نامناسبی استفاده می شود تا یک فرد پر انرژی را توصیف کند که به کارش مقید می شود و محظوظ آن می شود، و در عین حال رابطه ای خوب با خانواده و همکاران خود دارد. بنابراین، چه می شود اگر از کار بیماری خود و فرد مورد علاقه خود مطمئن نباشید.
با پاسخ به سئوالات زیر متوجه کار بیماری خود یا دیگران خواهید شد.
ـ اگر شما کار نکنید، آیا دنیای شما از بین خواهد رفت؟
ـ آیا فکر می کنید تنها شما از عهده کارها برمی آیید؟
ـ آیا از پرکاری خسته و رنجور می شوید؟
ـ آیا اضافه کاری منجر به داشتن رابطه نامناسب با اطرافیان شما می شود؟
اگر پاسخ شما به بیشتر سئوالات بالا مثبت باشد، شما به گونه ای مبتلا به کار بیماری هستید.
مثل همه اعتیادها، می توان کار بیماری را تحت کنترل در آورد.
اولا، باید قدرت هیچ کاری نکردن را دوباره کشف کنید.
جوانی خود را به یاد بیاورید. در آن زمان ساعت ها می نشستید و خود را سرگرم می ساختید. خوب، شاید الان هم باید چند لحظه ای بنشینید و استراحت کنید. کودکان هرگز نمی نشینند و کاری انجام نمی دهند، مگر اینکه خراب کاری کرده باشند. این دو مورد را می توان در بزرگسالی هم به کار گرفت، البته با کمی تغییر. من هرگز توصیه نمی کنم که ساعت ها بدون هدف بنشینید و روزن های پوست خود را بشمارید. بلکه توصیه می کنم که هر چند وقت یکبار استراحت داشته باشید.
سپس، در هوای تازه بنشینید و از صدای پرندگان، بوی گل ها و شکوفه ها لذت ببرید.
شاید این صحبت های کلیشه ای باشند اما واقعا انجام این کارها به انسان آرامشی خاص می بخشند.
در آخر، ورزش کنید و گاهی ورزش های کششی را انجام بدهید.
شایان ذکر است که بدن سالم، بدن خوشحال است. اما تناسب اندام فقط یک سوم هدف ذهن بدن و روح سالم است. سعی کنید توازنی بین کارهای خود برقرار سازید و به خودتان توجه داشته باشید.
کار بیماران باید بپذیرند که پرکاری تلاشی است برای کنترل پیامد هر موقعیتی، که خیلی از مواقع خارج از کنترل هستند.
در زندگی باید به چیزهایی که امکان دارند فکر کنیم، نه اینکه چیزهایی که می توان کنترل کرد، که به طور غیر حتم دور از دسترس هستند.